فروش ویژه
فهرست مطالب
طرز صحیح ایستادن
به وسیله طرز صحیح ایستادن می‌توانید تعادل بدنتان را حفظ کنید، اعتماد به نفس را در خودتان افزایش دهید و جذاب به نظر برسید. در این مطلب چند راهکار برای رسیدن به حالت صحیح و صاف ایستادن بیان شده است.
1. نقطه تعادل بدن خود را پیدا کنید
- پاها را به فاصله عرض شانه از یکدیگر قرار دهید، به شکلی که به هنگام انجام حرکات ورزشی و بسیاری از فعالیت‌های فیزیکی دیگر آن را انجام می‌دهید.
- صاف بایستید؛ این مهمترین قسمت در طرز صحیح ایستادن است و لازم است یک‌بار ذکر شود. وقتی شما در گذر زمان عادت‌های رفتاری صحیح را پذیرفتید، این امر به عنوان خصلت طبیعی، در وجود شما ثبت می‌شود.
- وزن بدن خود را بر روی انگشتان پا یندازید. اگر وزن‌تان را بر روی پاشنه‌ها بیندازید، بدن شما گرایش به خم شدن و افتادن از پشت پیدا خواهد کرد.
- شانه‌های خود را کمی سمت عقب متمایل کنید. اگر وضعیت بدن شما طبیعی نباشد، ممکن است در ابتدا احساس غیر طبیعی بودن بکنید. مانند صحیح ایستادن، این مورد هم به وضعیت صحیح بدن شما اضافه خواهد شد.
- سر خود را به سمت عقب و بالا متمایل کنید؛ فرض کنید می‌خواهید با جمجمه سر خود سقف بالا سرتان را لمس کنید. در همین وضعیت سر خود را در راستای گردن و ستون فقرات نگه دارید. این فقط باعث بهبود وضعیت بدن شما نمی‌شود، بلکه باعث می‌شود شما قد بلندتر و اندامی‌تر به نظر برسید.
2. بدن خود را در وضعیتی قرار دهید که تا کنون آن‌را تجربه نکرده‌اید
پشت بدن خود را به یک دیوار یا در تکیه بدهید به شکلی که پشت سر، شانه‌ها و باسن با آن در تماس باشد. اگر انجام این حرکت خنده‌دار یا غیرطبیعی بود نگران نباشید. وقتی که شما بدن خود را برای یک وضعیت صحیح تمرین می‌دهید، طبیعی است که در ابتدا احساس غیرطبیعی بودن به شما دست دهد. سعی کنید حرکات بیان شده را تکرار کنید تا طرز صحیح ایستادن در بدن شما شکل بگیرد.
طرز صحیح راه رفتن با طرز صحیح ایستادن در ارتباط است. در یک حالت صحیح راه رفتن، سر خود را صاف نگه دارید و از خم کردن آن به جلو یا عقب پرهیز کنید. شانه‌ها رو به عقب، سینه به سمت جلو و دید چشم‌ها در امتداد یک خط مستقیم افقی باشد.
طرز صحیح نشستن
1. “صاف بشین!”
این جمله را چند بار از مادرتان شنیده‌اید؟! در دوران کودکی، برای بیشتر انسان‌ها این تذکر همراه “لیوان شیر را تا ته سر بکش” یا جملات مشابه همراه بوده است. مادر شما حق داشته است، حداقل در مورد چیزی که به طرز بدن شما مربوط می‌شده است. مخصوصا امروزه که بییشتر انسان‌ها کل روز را بر روی صندلی می‌نشینند این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است که مطابق دستور العمل‌های صحیح رفتار کنند.
- اگر برای زمان طولانی در طول روز بر روی یک صندلی می‌نشینید و این امکان وجود دارد، از یک صندلی با طراحی ارگونومیک استفاده کنید که به طور اساسی مناسب وزن و سایز شما باشد. اگر این امکان وجود ندارد از یک بالش، نازبالش، کوسن یا متکا برای محافظت از ستون فقرات خود بر روی صندلی استفاده کنید.
- پشتی صندلی را مطابق بدن و میز کار خود تنظیم کنید. این به شما کمک می‌کند مجبور نباشید به پشت یا جلو متمایل شوید.
- دقیقا مانند طرز صحیح ایستادن باید شانه‌هایتان را مستقیم و بالا نگه دارید و کمی به سمت عقب متمایل کنید، سر بالا و گردن، کمر و پاشنه‌ها در امتداد یک خط باشند.
- اگر پاهای شما به روی زمین نمی‌رسد، حتما از یک وسیله کمکی برای قرار گرفتن کف پاها بر روی آن استفاده کنید و اجازه ندهید پاهایتان در هوا معلق باشد.
- صندلی و وضعیت بدن خود را به گونه‌ای تطبیق دهید که دست‌های شما خم باشند و به لازم نباشد برای کار کردن آن‌ها را بکشید. زاویه بین بازو و دست شما باید بین 75 تا 90 درجه باشد. اگر زاویه دست شما بیشتر از محدوده ذکر شده باز باشد، فاصله شما از میز کارتان زیاد است و اگر کمتر باشد یعنی اینکه شما با فاصله کم از صندلی نشسته‌اید.
2. برای چند لحظه از کار دست بکشید و استراحت کنید
اگر وضعیت بدن شما به صحیح‌ترین شکل ممکن است و حتی بر روی بهترین صندلی دنیا نشسته‌اید که بقیه آدم‌ها برای نشستن بر روی آن با یکدیگر دعوا می‌کنند؛ شما باید از روی صندلی خود بلند شوید و کش بیایید! در اطرافتان قدم بزنید، چند حرکت کششی انجام دهید و یا در نهایت یک دقیقه سر پا بایستید. بدن شما برای این ساخته نشده است که تمام طول روز بنشنید و تحقیقات علمی جدید برای دانشگاه سیدنی انجام دهید! همیشه در حرکت باشید.
اختلال حرکتی چیست؟
اختلال حرکتی به گروهی از بیماری های دستگاه عصبی گفته می شود که سبب ایجاد حرکات اضافه غیر قابل کنترل و غیر طبیعی می شود. همچنین اختلال حرکتی می تواند منجر به کندی حرکات نیز شود. بصورت کلی اختلال حرکتی، سندرم بالینی است و افزایش و یا کاهش غیر طبیعی حرکات بدن نتیجه آن است.
انواع اختلالات حرکتی
اختلالات حرکتی با توجه به نوع آن ها یعنی کاهش و یا افزایش حرکات به دو دسته عمده تقسیم بندی می شوند
اختلالات حرکتی هایپرکینتیک
اختلالات حرکتی هایپرکینتیک به حرکات اضافی و تکراری و غیر ارادی گفته می شود که خارج از محدوده ی حرکات طبیعی بدن است.
اختلالات حرکتی هایپوکینتیک
اختلالات حرکتی هایپوکینتیک یا فقدان حرکت به کاهش دامنه حرکات، کاهش سرعت حرکت و صفت شدن عضلات حرکتی گفته می شود.
علائم و نشانه های اختلال حرکتی
همانطور که اشاره شد حرکات غیر طبیعی از اولین نشانه های اختلال حرکتی است اما با پیشرفت این اختلال حرکات طبیعی بوده و نشان دهنده اختلالی نورولوژیک عمومی است.
اختلال در راه رفتن
اختلال ایجاد شدن در الگوی صحیح راه رفتن و تعادل فرد در اکثر موارد در اثر بیماری های نورولوژیکی همانند ام اس، بیماری پارکینسون، صدمات وارد شده به سر و یا بیماری های عضلانی همچون دیستروفی ها و همچنین به علت مشکلات ساختاری مفاصل و عضلات ایجاد می شود. عوامل بسیاری می توانند در الگوی صحیح راه رفتن اختلال ایجاد کنند موارد زیر برخی از این عوامل است
- محدود شدن حرکات مفاصل که در نتیجه یک ضایعه پاتولوژیک منجر به اختلال در راه رفتن می شود
- اختلال در هماهنگ بودن حرکات بدلیل ضایعه های نورولوژیک
- مشکلات و ناهنجاری های استخوانی و کوتاه بودن عضلات
- ضعف عضلات که منجر به قدم های کوتاه و اختلال در حفظ تعادل می شود
- وجود اختلالات حسی
علت بروز اختلال در راه رفتن چیست؟
الگوی صحیح راه رفتن به عوامل مختلفی همانند بینایی، مغز، طناب نخاعی، اعصاب، عضلات، استخوان ها و مفاصل بدن بستگی دارد. در صورتی که یکی یا چند عامل دچار اختلال شوند راه رفتن فرد نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
- صاف بودن کف پا
- چرخش انگشتان پا به سمت داخل
- پرانتزی بودن پا
- پای ضربدری
- وجود درد در قسمتی از بدن
- فلج مغزی
- شکستگی
- عفونت
- سرطان
- تومورهای مغزی
- اختلالات ذهنی
- سکته مغزی
- ضربه مغزی
- مشکلات نخاعی
انواع اختلال راه رفتن
در ادامه به انواع اختلالات راه رفتن می پردازیم که هر کدام شرایط متفاوتی از دیگری داشته و برخی در اثر بیماری های دیگری ظاهر می شوند.
Hemiplegic gait
این نوع اختلال در اثر سکته مغزی و فلج مغزی ظاهر می شود.
Parkinson gait
بیماری پارکینسون کنجر به کند شدن حرکات و در نتیجه اختلال در راه رفتن می شود. در این نوع فرد با حالت بدنی خمیده و قدم های کوتاه و شروع و پایان راه رفتن دچار مشکل است.
Festination
به این نوع اختلال تند پیمایی نیز گفته می شود و تمایل غیر عادی به افزایش سرعت در حین راه رفتن است. این اختلال در بیماری پارکینسون نیز دیده می شود. در اختلال تند پیمایی ابتدا حرکات و راه رفتن فرد کند و آهسته است و فرد گام های کوتاه دارد و سپس حرکات تند می شود.
از نشانه های اصلی این نوع اختلال راه رفتن می توان به موارد زیر اشاره کرد
- سختی در حرکت
- برداشتن گام های کوتاه
- کشیده شدن پا بر روی زمین
- افزایش تدریجی سرعت راه رفتن
Step paging gait
این نوع اختلال در بیمارانی که دچار افتادگی مچ پا هستند دیده می شود. افتادگی مچ پا زمانی رخ می دهد که فرد نمی تواند قسمت جلوی پای خود را بلند کند و در نتیجه انگشتان پا بر روی زمین کشیده می شود. افتادگی مچ پا بدلیل ضعف و فلج عضلانی ایجاد می شود. در برخی موارد افتادگی مچ پا دائمی نبوده و موقتی است. فیزیوتراپی، جراحی و ورزش درمانی می تواند در بهبود این شرایط موثر باشد.
Waddling gait
این نوع اختلال که به راه رفتن اردکی نیز شناخته می شود به دلیل در رفتگی مادرزادی مفصل هیپ یا ضایعات عضلانی بروز می کند.
Scissoring gait
این نوع اختلال زمانی رخ می دهد که بدلیل اسپاسم عضلات اندام تحتانی فرد، حرکاتی با گام های کوتاه و قیچی وار دیده می شود. این نوع اختلال سبب می شود که حین راه رفتن یک پا، پای دیگر را قطع کند و فرد برای گام برداشتن یکی از پاها را با گامی کوتاه تر جلوی پای دیگر می گذارد. این نوع اختلال بیش تر در فلج مغزی دیده می شود.
Ataxic gait
این نوع اختلال سبب می شود که فرد هنگام بلند کردن یک پا تعادل خود را از دست بدهد. این نوع اختلال معمولا به همراه ضایعه ی مخچه دیده می شود. در این نوع اختلال راه رفتن اندام های تحتانی سست و شل بوده و حرمات ابتدا آهسته و ناگهان شتاب دار می شود. حرکات انحرافی و پیچشی نامنظم از نشانه های این اختلال است و در برخی موارد فرد بدون کمک دیگران قادر به راه رفتن نخواهد بود.
Apraxic gait
در این نوع اختلال نیز فرد قدم های کوتاهی برداشته و امکان برنامه ریزی حرکتی را ندارد. این اختلال معمولا در اثر سکته مغزی، آلزایمر، از دست دادن مفصل و آسیب های مغزی ایجاد می شود.
