فروش ویژه
اسپوندیلوز به معنای آرتروز مفاصل مهره (دیسک و فاست) است. اصطلاح اسپوندیلوز معمولاً برای اشاره به آرتروز گردن استفاده میشود. اما سایر قسمت‌های ستون فقرات را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد (اسپوندیلوز توراسیک، اسپوندیلوز کمر). علت آرتروز ستون فقرات مشابه آرتروز زانو است. دیسک با از بین رفتن، قابلیت خود را به عنوان کمک فنر از دست می‌دهد. به همین ترتیب، اتصالات مفاصل فاست به دلیل از بین رفتن غضروف دچار اختلالاتی میشود. این عوامل باعث اصطکاک قابل توجهی بین سطح استخوان مجاور و در نهایت منجر به درد میشود. غالباً، آرتروز کمر با درجات مختلف از تنگی نخاع همراه است.
مانند هر بیماری ستون فقرات، درمان اولیه آرتروز کمر اساساً با دارو، گرما و سرما درمانی، بریس کمر، محدود کردن فعالیت و فیزیوتراپی انجام میشود. فیزیوتراپی به تقویت قدرت عضلات و برطرف کردن اسپاسم کمر کمک می‌کند. عضله قوی‌تر به عنوان محافظ عمل کرده و از حرکت بیش از حد در قسمت دردناک ستون فقرات جلوگیری می‌کند.
فهرست مطالب
آرتروز کمر چیست؟
هر چه پیرتر میشوید مهرههای شما (استخوانهای ستون فقرات) فرسودهتر میشوند. دیسکها و مفاصل استخوانی میتوانند ترک بخورند. برای این اتفاق، نیازی به آسیب دیدگیهایی مانند افتادن نیست. ساییدگی و پارگی روی هر استخوانی میتواند باعث شکستگی استرسی شود. همچنین گذر زمان میتواند باعث نازک شدن غضروف و بالشتک بین استخوانهای شما شود. رباطهایی که استخوانهای شما را بهم متصل میکنند، میتوانند ضخیمتر و انعطاف پذیرتر شوند. هنگامی که این تغییرات در وسط ستون فقرات شما ایجاد شود، این بیماری به عنوان آرتروز کمر یا آرتروز مهرههای توراسیک شناخته میشود.
قسمت توراسیک فقرات شما (قفسه سینه) به وسط کمرتان اشاره دارد. ستون فقرات شما شامل دو قسمت دیگر در بالا و پایین ناحیه توراسیک است. قسمت فوقانی شامل گردن است و قسمت تحتانی، پایین کمرتان است. هر یک از این قسمت‌ها ممکن است دچار آرتروز شود. احتمال آرتروز توراسیک کمتر از آرتروز کمر یا گردن است. آرتروز در هر قسمت از کمر شما میتواند در اثر آسیب ورزشی باشد که باعث شکستگی جزئی در مهره شود. کودکان و نوجوانان ممکن است در برابر این مشکل آسیب پذیرتر باشند، زیرا استخوانهای آنها هنوز در حال رشد است.
علت آرتروز کمر چیست؟
آرتروز کمر اغلب یک بیماری مرتبط با سن است. با گذشت هر سال، احتمال ابتلا به نوعی آرتروز ستون مهره افزایش می‌یابد. حتی افراد نسبتاً سالم نیز ممکن است دچار تحلیل دیسک شوند. از آنجا که فشار کمتری روی ستون فقرات توراسیک نسبت به سایر قسمت‌های کمر وارد میشود، آرتروز توراسیک معمولاً زمانی ایجاد میشود که در ابتدا آرتروز گردن یا کمر وجود داشته است. هنگامی که یک قسمت از کمر شما دچار مشکل میشود، بقیه ستون فقرات بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرند.
برای افراد مسن، استرس روزمره بر روی ستون فقرات به مرور زمان افزایش می‌یابد. علت آرتروز ممکن است در واقع ترکیبی از بلند کردن اجسام سنگین و سبک زندگی فعال باشد. پوکی استخوان، بیماری نازک شدن استخوان که با افزایش سن نیز همراه است، ممکن است احتمال شکستگی‌های استرس در مهره و در نهایت آرتروز کمر را افزایش دهد.
بخشی از مهره که معمولاً با آرتروز همراه است بخشی است به نام پارس اینترآرتیکولاری است. پارس‌ها به دو مفصل فاست ستون فقرات کمر می‌پیوندند. حتی یک ترک بسیار کوچک در پارس میتواند باعث آرتروز شود.
ضربه ناشی از فوتبال یا استرس ناشی از یک تمرین ژیمناستیک در افراد جوان که هنوز مهرههای آنها هنوز در حال رشد هستند، میتواند منجر به آرتروز شود.
ژنتیک نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشد. ممکن است از خانواده ای باشید که استخوان مهره در آن باریک‌تر باشد.
علائم
آرتروز همیشه به علائم قابل توجهی منجر نمیشود. در صورت بروز، ممکن است خشکی عضلات و درد کمر یا هر دو را احساس کنید.
درد آرتروز کمر اغلب به این دلیل است که تغییر در دیسکها با فشرده شدن اعصابی که از کانال نخاع خارج میشوند، همراه است و این خود عاملی برای درد است. به عنوان مثال، بافت میتواند یک توده در اطراف شکستگی استرس ایجاد کند تا به بهبود استخوان کمک شود. اما همان توده بافت با فشار بر روی اعصاب نخاعی میتواند باعث درد یا سایر علائم شود.
آرتروز در هر قسمت از کمر از جمله قسمت توراسیک، میتواند باعث انتشار درد به سمت پاها شود. درد ممکن است با فعالیت بدتر شود و با استراحت بهبود یابد. ممکن است در پاهایتان احساس بی حسی یا گزگز شود. همچنین ممکن است دچار ضعف عضلانی در بازوها و پاها شده و در راه رفتن دچار مشکل شوید.
عارضه دیگر اسپوندیلوز، اسپوندیلولیستیز است که در آن یک مهره به جلو می‌لغزد و روی استخوان زیرین آن قرار می‌گیرد و عصبی را می‌فشارد. از این وضعیت دردناک اغلب به عنوان عصب تحت فشار ( یا رادیکولوپاتی ) یاد میشود.
آرتروز کمر چگونه تشخیص داده میشود؟
هنگامی که کمر درد و خشکی عضلات کمر باعث اختلال در عملکرد روزمره شما میشود یا شما را از خوابیدن یا لذت بردن از کیفیت معمول زندگی خود باز می‌دارد، باید به پزشک مراجعه کنید.
از آنجا که درد و سوزن سوزن شدن اغلب در ران و پاها احساس میشود، همیشه نمی‌توان منشا اصلی علائم خود را مشخص کرد. در صورت مشکوک شدن به آرتروز کمر، پزشک علاوه بر بررسی سابقه پزشکی و علائم فعلی بیمار، در صورت لزوم، آزمایشات تصویربرداری را نیز تجویز می‌کند. بیشتر افراد بالای 60 سال علائمی از آرتروز را دارند که با اشعه ایکس نشان داده میشود. اشعه ایکس میتواند محل و اندازه شکستگی استخوان را نشان دهد.
اسکن ام آر آی میتواند نمای دقیق اعصاب و بافت نرم اطراف ستون فقرات را فراهم کند. اگر پزشک شما به رادیکولوپاتی مشکوک باشد، اغلب می‌توان با MRI این مشکل را تشخیص داد.
درمان آرتروز کمر
هدف از درمان معمولاً اجتناب از جراحی در صورت امکان است. درمان بستگی به شدت آرتروز دارد. درمان اولیه ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، کورتیکواستروئیدهای خوراکی و یا بریس کمر باشد که حرکت ستون فقرات را محدود می‌کند و باعث بهبود شکستگی میشود.
بیشتر افراد مبتلا به آرتروز کمر را می‌توان با داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی یا تسکین دهنده درد، گرما یا سرما درمانی و فیزیوتراپی درمان کرد. افرادی که پس از انجام اقدامات درمانی محافظه کارانه هنوز درد را احساس می کنند یا به طور قابل توجهی در حرکات روزانه خود دچار محدودیت حرکتی میشوند، ممکن است پزشکان جراحی را برای برداشتن قسمت آسیب دیده دیسک و متصل کردن کردن دو مهره در نظر بگیرند.
مراقبت از خود
استراحت ممکن است بهترین حالت برای آرتروز تا زمانی که احساس بهبودی کنید، باشد. اما استراحت خیلی طولانی مدت در رختخواب اصلا توصیه نمیشود. دراز کشیدن یا نشستن به مدت طولانی خطر ایجاد لخته خون در پاها را افزایش می‌دهد. پیاده روی سبک و سایر فعالیت‌ها میتواند مفید باشد اما شما باید از پزشک خود در مورد زمان شروع و میزان ایمن آن را سوال کنید.
در صورت جراحی پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی و همچنین مسکن تجویز کند. اطمینان حاصل کنید که هر دارویی که مصرف می‌کنید تحت نظارت دقیق پزشک است.
بسته به شدت وضعیت خود و اینکه آیا تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید، ممکن است مجبور شوید از بلند کردن وسایل سنگین و فعالیت‌های دیگر که نیاز به خم شدن دارند، برای چند هفته تا چند ماه خودداری کنید.
فیزیوتراپی
برنامه فیزیوتراپی شما شامل تمرینات ورزشی و حرکاتی برای تقویت ستون فقرات کمر و تحرک بیشتر است. مدالیته‌های فیزیوتراپی برای کنترل درد معمولا شامل تحریک الکتریکی، اولتراسوند و موم تراپی خواهد بود. ممکن است از ماساژ برای شل کردن عضلات اطراف ستون فقرات استفاده شود. توصیه‌های فیزیوتراپیست بسیار مهم است زیرا به شما امکان می‌دهد وضعیت دردناک خود را کنترل کنید و اجازه ندهید زندگی شما را تسخیر کند. سایر درمان‌ها عبارتند از:
- آب درمانی (هیدروتراپی)
- تمرینات تعادلی
- ارزیابی ارگونومیک
ورزش
به محض این که پزشک به شما اجازه داد، می‌توانید تمریناتی را که باعث کشش و تقویت کمر شما میشود شروع کنید. شما ممکن است بیشترین بهره را از انجام فیزیوتراپی ببرید. در این روش می‌توانید تکنیک مناسب برای ورزش دادن مناسب ستون فقرات را یاد بگیرید. هنگام ورزش با آرتروز کمر، به یاد داشته باشید که از راهنمایی‌های پزشک یا فیزیوتراپیست خود پیروی کنید و در صورت احساس درد، آن را متوقف کنید.
ورزش باید بر روی بهبود موارد زیر تمرکز داشته باشد:
- حالت و وضعیت صحیح بدن
- دامنه حرکتی
- انعطاف پذیری عضلات
- قدرت هسته‌ای، از آنجا که عضلات شکم شما به ثابت نگه داشتن ستون فقرات کمک می‌کند
- قدرت عضلات ستون فقرات
- کنترل وزن
- جریان خون
- تناسب کلی اندام
شنا یک ورزش مناسب است که میتواند به تقویت قدرت عضلات کمر و شانه، دامنه حرکت و انعطاف پذیری کمک کند. آب درمانی یکی دیگر از درمان‌های مبتنی بر شنا است که میتواند به تسکین درد و شل شدن عضلات خشک کمک کند. قبل از شروع هر نوع روش یا برنامه درمانی، حتماً مناسب بودن آن را از پزشک خود مطمئن شوید.
تزریق
روش‌های مختلفی برای هدف قرار دادن دیسک (تزریق استروئید درون دیسک، لیزر درمانی دیسک)، مفصل فاست (تزریق فاست، آر اف رادیو فرکوئنسی) یا نخاع (بلوک ریشه عصبی، تزریق اپیدورال) وجود دارد. این روش ها برای تسکین درد انجام میشود. آنها تغییرات تخریب ستون فقرات را درمان نمی‌کنند بلکه درد را تسکین می‌دهند.
جراحی
جراحی ممکن است برای بیمارانی که دچار سرخوردگی شدید یا درجه شدیدی از شکستگی مهره هستند، توصیه شود. با این حال، اگر آرتروز کمر بر روی یک عصب فشار آورد، جراحی ممکن است فشار را کاهش دهد. گزینه‌های جراحی عبارتند از:
- دیسککتومی، که دیسک آسیب دیده را از بین می‌برد
- لامینکتومی، که خارهای استخوان یا لامینا، قوس پشت مهره را از بین می‌برد
- لامینوپلاستی، که موقعیت لامینا را تغییر می‌دهد تا فضای بیشتری برای بافت عصبی در ستون فقرات ایجاد کند
- فیوژن نخاع کمری، که قسمت‌هایی از ستون فقرات شما را با استخوان پیوند شده، یا با میله یا پیچ برای کمک به اتصال دو یا چند استخوان متصل می‌کند.
بریس کمر ممکن است به شما در حفظ ثبات ستون فقرات بعد از جراحی، یا بعد از شکستگی که به خودی خود بهبود می‌یابد، کمک کند.
نتیجه گیری
ورزش برای تقویت ستون فقرات، عضلات اصلی و حفظ انعطاف پذیری حتی اگر علائم آرتروز کمر را نداشته باشید مهم است. این تمرینات ممکن است به جلوگیری یا حداقل در به تعویق انداختن مشکلات کمر کمک کند.
اگر علائمی دارید، آنها را نادیده نگیرید. علائم خود را با متخصص ستون فقرات برای شروع یک برنامه ی درمانی مناسب در میان بگذازید. به خاطر داشته باشید جراحی باید به عنوان آخرین درمان استفاده شود. نادیده گرفتن علائم میتواند منجر به مشکلات عصبی طولانی مدت از جمله درد، بی حسی و ضعف عضلانی شود.
با تشخیص و درمان فیزیوتراپی و سایر تغییرات در سبک زندگی، می‌توانید از زندگی خود سالها با کمترین درد یا بدون درد کمر لذت ببرید.
منبع: فروشگاه تخصصی تجهیزات پزشکی و ارتوپدی بازار پزشکی
محصولات
محصولات ارتوپدی
محصولات ارتوپدی
محصولات ارتوپدی
محصولات ارتوپدی
محصولات ارتوپدی
محصولات ارتوپدی
محصولات ارتوپدی