فروش ویژه
تزریق درون مفصلی نوعی تزریق است که مستقیماً در مفصل قرار می‌گیرد تا درد را تسکین دهد. کورتیکواستروئیدها (استروئیدها)، بی‌حس کننده‌های موضعی، هیالورونیک اسید و بوتاکس متداول‌ترین ماده تزریق شده به مفاصل برای این روش درمانی هستند.
اگر با درمان‌های محافظه کارانه مانند تسکین دهنده‌های درد، داروهای ضد التهاب خوراکی و فیزیوتراپی، درد شما بهبود نیافته است، ممکن است پزشک در مورد تزریق داخل مفصلی با شما صحبت کند.
انواع تزریق درون مفصلی
تزریق درون مفصلی علاوه بر درمان درد میتواند اهداف دیگری داشته باشد و از داروهای تزریقی مختلف برای اهداف مختلف استفاده میشود. این تزریقات همچنین ممکن است برای رساندن داروهای شیمی درمانی مانند داکسیل (دوکسوروبیسین) به طور مستقیم به مفصل مبتلا به سرطان استفاده شود. آنها همچنین ممکن است روشی موثر در از بین بردن عفونت قارچی در مفاصل (به نام آرتروز قارچی) نیز باشند.
تزریقات درون مفصلی به روش‌های مختلف برای تسکین درد استفاده می‌شوند:
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها با کاهش التهاب موضعی کار می‌کنند. آنها این کار را با مهار تولید سلول‌های التهابی که به طور طبیعی در پاسخ به یک آسیب حاد یا یک بیماری مزمن تولید می‌شوند، انجام می‌دهند. از درمان‌های داخل مفصلی معمولاً برای درمان آرتروز، نقرس حاد و آرتریت روماتوئید زانو استفاده میشود. با این حال، بررسی شده است که استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها به به مفاصل آسیب می‌رساند.
اسید هیالورونیک
اسید هیالورونیک ماده ای طبیعی است که در مایعات سینوویال وجود دارد و مفاصل را روان می‌کند. با آرتروز، این ماده میتواند به سرعت تجزیه و منجر به بدتر شدن وضعیت شود. از تزریق درون مفصلی می‌توان برای افزایش کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی مفصل استفاده کرد. مطالعات بالینی در مورد چگونگی موثر بودن این تزریقات متفاوت بوده است.
بی‌حس کننده‌های موضعی
بی حسی‌های موضعی گاهی همراه با تزریق درون مفصلی به عنوان نوعی تسکین دهنده‌ی درد پس از جراحی آرتروسکوپی استفاده میشود. این روشی است که تحت بررسی قرار گرفته است و شواهد نشان می‌دهد که ممکن است باعث تخریب کندروسیت‌ها (تنها سلول‌های موجود در غضروف) در مفصل شود.
بوتاکس
نشان داده شده است که تزریق بوتاکس (بوتولینوم نوروتوکسین A) باعث تسکین درد قابل توجهی در افراد مبتلا به آرتروز شدید زانو میشود.
پلاسمای غنی از پلاکت
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) از خون خود بیمار گرفته میشود و حاوی پلاکت (نوعی سلول خونی که برای لخته شدن ضروری است می‌باشد) و قسمت مایع خون معروف به پلاسما است. تحقیقات نشان داده شده است که تزریق درون مفصلی PRP باعث کاهش درد و بهبود عملکرد جسمی و باعث بازسازی کلاژن در مفاصل افرادی که مبتلا به آرتروز هستند میشود.
خون گرفته شده در دستگاه سانتریفیوژ برای جداسازی اجزاء تشکیل دهنده خون قرار می‌گیرد و پس از آماده سازی به مفصل آسیب دیده تزریق میشود. این روش برای همه‌ی افراد مناسب نیست و فقط از پیشروی آرتروز در برخی افراد پیشگیری می‌کند. برخی مطالعات، نتایج امیدوار کننده PRP را به ویژه در بیماران جوان نشان داده‌اند. با این حال، برای تعیین جزئیات مانند روش‌های بهینه آماده سازی، حجم، غلظت و غیره هنوز به مطالعات بیشتری نیاز است.
تزریق سلول بنیادی داخل مفصلی
از سلول بنیادی مزانشیمی در تزریق درون مفصلی زانو استفاده میشود با این امید که سلول بنیادی تکثیر و به غضروف تبدیل شود تا غضروف آسیب دیده را جایگزین و ترمیم کند. این سلول ها معمولاً از طریق آسپیرات‌های مغز استخوان بیمار، بافت چربی یا خون محیطی تأمین می‌شوند. اگرچه بسیاری از مطالعات فعال در حال انجام است، اما هنوز هیچ مدرک قوی مبنی بر پیشنهاد سلول‌های بنیادی به عنوان درمانی برای آرتروز وجود ندارد. در واقع، هنوز بحث‌های زیادی در مورد اثربخشی، برداشت سلول، فرآوری، ویژگی‌ها و تحویل آن در جریان است.
عوارض و تاثیرات درمانی انواع تزریقات درون مفصلی
دو عارضه اصلی مرتبط با تزریق درون مفصلی عفونت‌ها و واکنش‌های موضعی هستند. سایر عوارض جانبی میتواند در رابطه با داروهای خاص یا مواد تزریقی رخ دهد.
به طور کلی، تزریق داخل مفصلی هرگز نباید تنها روش درمان آرتروز یا سایر اختلالات مفصلی باشد. اثرات بسیاری از این داروها به مرور کاهش می‌یابد و تأثیر منفی روی خود مفاصل نیز گاهی اوقات عمیق است.
هنگام استفاده، تزربق‌های کورتیکواستروئید باید با فاصله کمتر از سه ماه برنامه ریزی شوند. مدت زمان تسکین میتواند بر اساس نوع استروئید مورد استفاده متفاوت باشد. برای مقایسه، تزریق هیالورونیک اسید معمولاً به صورت مجموعه‌ای از تزریق‌ها انجام میشود که طی سه تا پنج هفته برنامه ریزی شده است. تزریق هیالورونیک اسید، عمدتا برای به تعویق انداختن جراحی تعویض مفصل زانو در افرادی که توانایی تحمل استروئیدها را ندارند و از داروهای خوراکی تسکین پیدا نکرده‌اند استفاده میشود.
در همین حال، به نظر می‌رسد بوتاکس آسیب کمتری به غضروف وارد می‌کند، عوارض جانبی کمی دارد و در درمان موارد شدید آرتروز موثر به نظر می‌رسد. با این گفته‌ها، اتفاق نظر روشنی در مورد استفاده مناسب وجود ندارد. اثرات درمانی در بعضی از افراد میتواند تا 12 هفته و در برخی دیگر تا 4 هفته ادامه داشته باشد.
اثربخشی PRP میتواند به طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. مزایای درمان میتواند از شش تا نه ماه طول بکشد.
سوالات متداول
تزریق داخل مفصلی برای چه افرادی مناسب است؟
آرتروز خفیف تا متوسط معمولاً با اسید هیالورونیک (HA)، پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یا ترکیبی از هر دو به خوبی پاسخ می‌دهند.
اثربخشی تزریق داخل مفصلی چه مدت است ؟
مطالعات نشان داده است که HA و PRP می‌توانند بیش از شش ماه ماندگار باشند.
آیا این روش نیاز به بستری در بیمارستان دارد؟
این روش معمولاً به صورت سرپایی یا مراقبت روزانه انجام میشود.
آیا نیاز به فیزیوتراپی پس از تزریق وجود دارد؟
معمولاً پس از تزریق تورم جزئی ایجاد میشود و به بیماران توصیه میشود که طی چند روز اول مرتبا از کمپرس سرد استفاده کنند و ناحیهی درمان شده را بالا بگیرند. فیزیوتراپی برای تسکین درد، کاهش خشکی مفصل و تقویت عضلات برای آرتروز مفید است.
تزریق درون مفصلی، استروئید است. آیا عوارض جانبی دارد؟
تزریق استروئید درون مفصلی میتواند یک اثر ضد التهابی عالی ایجاد کند. این روش معمولاً برای آرتروز شدید یا آرتریت التهابی مانند آرتریت روماتوئید و آرتریت نقرس انجام میشود. از آنجا که به فضای مفصل تزریق میشود، جذب سیستمیک در جریان خون برای ایجاد عوارض جانبی سیستمیک حداقل است. با این حال، مطالعات نشان داده است که تزریق استروئید در دراز مدت میتواند باعث از بین رفتن بیشتر غضروف شود.
آیا محدودیتی برای انجام تزریق درون مفصلی وجود دارد؟
به طور کلی، در صورت وجود عفونت فعال، نباید تزریق انجام شود. در صورت شدید بودن آرتروز، پزشک از روش پی آر پی PRP و اسید هیالورونیک HA برای درمان بیمار استفاده نمیکند، که در این صورت استروئید برای کاهش درد و تورم و درد بیش از حد بیمار استفاده میشود. در صورت حساسیت بیمار به HA / PRP، نباید تزریق انجام شود.
آیا گزینه‌ها و اهداف شخصی بیمار برای رسیدن به بهترین درمان مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد؟
اقدامات بالینی خوب همیشه باید انتظارات بیمار را قبل از شروع هر برنامه درمانی بررسی کند. شواهد موجود، تزریق داخل مفصلی را به عنوان درمانی برای آرتروز زانو نشان نمی‌دهد. این فقط یک مکمل برای کاهش علائم و عملکردها است. هنوز گزینههای غیر تهاجمی و غیر دارویی مانند کاهش وزن، اصلاح فعالیت‌ها، تمرینات کم ضربه، استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی موضعی، استراحت و وسایل کمکی برای راه رفتن در روزهای بد و طاقت فرسا در دسترس است.
بیماران همیشه در مورد تأثیر تزریق داخل مفصلی مطلع می‌شوند، که ممکن است تاثیر این روش طولانی نباشد یا ممکن است انجام این روش اصلاً موثر نباشد. گزینههای درمانی موجود همیشه به طور همزمان مورد بحث قرار می‌گیرند.
بهترین گزینههای موجود با تزریق درون مفصلی برای به حداقل رساندن درد آرتروز چیست؟
اسید هیالورونیک (HA)، کلاژن طبیعی در بافت پیوندی ما است. کار اسید هیالورونیک، ایجاد اثرات بالشتکی، روانکاری و ویسکوز در مفاصل زانو است. تزریق یا مکمل ویسکوزیتون برای جایگزینی یا تکمیل کاهش تدریجی اسید هیالورونیک در آرتروز زانو است. این ماده میتواند از طریق تخمیر باکتری از پرندگان گرفته یا تولید شود. نوع وزن مولکولی بالاتر (بیش از 1 میلیون دالتون) موثرتر نشان داده شده است. همچنین در صورت استفاده در ترکیب با استروئید داخل مفصلی، موثرتر نشان داده می شود.
تزریق استروئید درون مفصلی در درمان درد در هنگام آرتروز شدید یا آرتریت التهابی مانند آرتریت روماتوئید و نقرس بسیار موثر است.
آیا در تزریق داخل مفصلی خطراتی وجود دارد که ممکن است فواید آنها را تحت تاثیر قرار دهد؟
اگرچه این یک روش سرپایی با حداقل تهاجم است، اما خطر کمی برای ورود عفونت به حفره مفصل هنوز امکان پذیر است. اگر بیمار به محصولات پرندگان حساسیت دارد، ممکن است باعث قرمزی پوست، تحریک پوست در ناحیه تزریق، به خصوص اسید هیالورونیک ناشی از پرندگان شود.
در مورد بهبودی و بازیابی روند پس از تزریق درون مفصلی چطور؟
بعد از تزریق در بیشتر بیماران تورم زانو وجود دارد که ممکن است چند روز طول بکشد اما بلافاصله بعد از تزریق قادر به راه رفتن هستند. به آنها توصیه میشود هنگام استراحت از کمپرس سرد استفاده کرده و زانو را بالا ببرند. توصیه نمی‌شود که این روش درمانی را نزدیک به سفر یا تعطیلات برنامه ریزی شده آنها انجام دهید.