درمان تنگی کانال نخاعی کمر و گردن با روش های غیرجراحی

تنگی کانال نخاعی کمر وضعیتی است که در آن مجرای نخاعی شما شروع به باریک شدن می‌کند. این می‌تواند باعث درد و سایر مشکلات شود. انواع مختلفی از روش‌های جراحی و غیر جراحی برای تسکین علائم و بازگشت شما به زندگی بدون درد وجود دارد. نوع آن در هر بیمار متفاوت است، بنابراین نتایج درمان نیز متفاوت خواهد بود، اما فیزیوتراپیست‌ها با شما همکاری می‌کنند تا بهترین نتیجه ممکن را برای مورد خاص شما فراهم کنند. تنگی نخاع وضعیتی است که در آن کانال نخاع شما باریک و باعث درد و سایر مشکلات می‌شود. تنگی نخاع به طور معمول بزرگسالان ۵۰ سال به بالا را درگیر می‌کند. این عارضه می‌تواند کل ستون فقرات از ستون فقرات از جمله گردن و کمر را تحت تأثیر قرار دهد.

تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟

ستون فقرات شما از یک سری استخوان متصل به هم تشکیل شده است که به مهره‌ها و دیسک‌های جذب شوک معروف است. ستون فقرات از نخاع شما محافظت کرده و کلیدی در سیستم عصبی مرکزی است که مغز شما را به بقیه بدن متصل می‌کند. نخاع در کانالی است که توسط مهره‌های شما تشکیل شده است، بنابراین وقتی کانال نخاعی باریک می‌شود، ممکن است مشکلاتی پیش بیاید.

برای اکثر افراد، تنگی نخاعی ناشی از تغییراتی است که به دلیل آرتروز ایجاد می‌شود. کانال نخاعی ممکن است باریک شود. فضای باز بین مهره‌ها ممکن است شروع به کوچک شدن کند. این گرفتگی می‌تواند نخاع یا اعصاب اطراف آن را فشرده کند و باعث درد، گزگز یا بی حسی در پاها، بازوها یا تنه شود.

دلایل تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟

آرتروز، وضعیتی که در اثر تحلیل غضروف ایجاد می‌شود ، یکی از دلایل عمده تنگی کانال نخاع است. آرتروز می‌تواند منجر به ضخیم شدن رباط‌های ستون فقرات، خارهای استخوان و تغییرات دیسک شود. این می‌تواند به نخاع و اعصاب شما فشار وارد کند.

سایر دلایل تنگی نخاع عبارتند از:

• سرخوردگی مهره‌های ستون فقرات / اسپوندیلولیستزیس
• دیسک‌های فتق شده – بیرون زدگی مایع ژله‌ای بین مهره ای می‌تواند فتق دیسک نام دارد.
• آسیب‌ها – ممکن است یک حادثه باعث شکستگی یا التهاب بخشی از ستون فقرات شما شود.
• تومورها – اگر رشد سرطانی به نخاع برسد، ممکن است باعث این بیماری شود.
• بیماری پاژه – با این شرایط، استخوان‌های شما به طور غیر طبیعی بزرگ و شکننده می‌شوند. نتیجه این امر باریک شدن کانال نخاع و مشکلات عصبی می‌شود.

برخی از افراد با تنگی نخاع یا بیماری‌هایی که منجر به آن می‌شوند به دنیا می‌آیند. برای آنها، این وضعیت معمولاً شروع به ایجاد مشکلاتی در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی می‌کند.

از کجا بفهمیم دچار تنگی نخاعی کمر هستیم؟

علائم تنگی نخاع معمولاً به تدریج شروع می‌شود و شامل موارد زیر است:

• کمردرد
• درد پا یا درد بازو
• بی حسی، گزگز و ضعف اندام‌ها

جایی که علائم را احساس می‌کنید بستگی به محل باریک شدن کانال نخاعی شما دارد:

• تنگی نخاع گردنی :

باریک شدن در گردن شما اتفاق می‌افتد. شانه‌ها، بازوها و دست‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

• تنگی ستون فقرات کمری :

باریک شدن در ناحیه کمر شما باعث درد و بی حسی در ران و پایین پاها می‌شود. معمولاً احساس ناپایداری هنگام راه رفتن به دلیل ضعف در یک یا هر دو پا، احساس می‌شود. به ضعف و درد در پاها که هنگام راه رفتن بدتر می‌شود لنگش پا می‌گویند این می‌تواند به دلیل تنگی عروق خونی که پاها را تأمین می‌کنند یا تنگی کانال نخاعی باشد. در صورت استراحت نکردن دیگر قادر به راه رفتن حتی مسیرهای کوتاه نخواهید بود. این به این دلیل است که ستون فقرات در حالت ایستاده به طور طبیعی بیشتر منقبض می‌شود. علائم ممکن است با خم شدن به جلو و معمولاً در حالت استراحت تسکین یابد و درد متوقف شود. برخلاف درد پا، کمر درد ناشی از تنگی نخاع هنگام راه رفتن معمولاً بدتر نمی‌شود.

عوارض تنگی نخاعی کمر 

در موارد نادر، اگر تنگی شدید ستون فقرات درمان نشود می‌تواند باعث عوارض دائمی زیر شود:

• مشکلات تعادل
• بی اختیاری
• بی حسی
• فلج
• ضعف

تنگی کانال نخاعی کمر چگونه تشخیص داده می‌شود؟ 

از آنجا که علائم تنگی ستون فقرات غالباً با سایر موارد مرتبط با سن مشابه است، تشخیص دقیق مهم است. فیزیوتراپیست شما ارزیابی کاملی از جمله بررسی سابقه پزشکی شما را انجام می‌دهد و از دستگاه های تصویربرداری برای تعیین احتمال بیماری استفاده می‌کند. پزشک ممکن است:

• در مورد محل و ماهیت درد، ضعف و سایر علائم سوالات بسیار خاصی از شما بپرسد.
• از شما می‌خواهد نمودار بدن را پر کنید تا مناطق خاصی از درد، بی حسی و گزگز مشخص شود.
• آزمایش‌های قدرت و احساس عضله را برای تعیین شدت فشار بر اعصاب انجام می‌دهد.
• وضعیت و نحوه راه رفتن و انجام سایر فعالیت‌ها را نیز مشاهده می‌کند.
• دامنه حرکت ستون فقرات و دست‌ها و پاها را می‌سنجد.
• برای ارزیابی تحرک مفاصل و عضلات در ستون فقرات از روش درمانی دستی استفاده می‌کند.
• قدرت گروه‌های مهم عضلانی را آزمایش می‌کند.

اگر ضعف عضلانی و از دست دادن احساس یا درد بسیار شدید دارید، ممکن است آزمایش‌های تشخیصی خاصی مانند اشعه ایکس لازم باشد. متخصصین فیزیوتراپی از نزدیک با پزشکان و سایر متخصصین همکاری می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که تشخیص دقیق وجود دارد و درمان مناسب ارائه می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که در اکثر موارد شدید (معمولاً شامل ضعف عضلانی یا درد زیاد)، مراقبت‌های محافظه کارانه مانند فیزیوتراپی نتایج بهتری نسبت به جراحی دارد.

درمان تنگی کانال نخاعی کمر

پس از انجام آزمایش‌های تشخیصی، متخصصان ستون فقرات تشخیص می‌دهند که آیا جراحی توصیه می‌شود یا خیر. پزشکان فقط در صورت ضروری بودن، عمل جراحی را توصیه می‌کنند. اگر متخصصان ستون فقرات تشخیص دهند که نیازی به جراحی نیست، فیزیوتراپیست‌ها با شما همکاری می‌کنند تا بهترین روش درمانی را برای تسکین درد شما از طریق طیف گسترده ای از روش‌های درمانی غیر جراحی پیدا کنند.

دارو

داروهای ضد درد معمول مانند آسپیرین، استامینوفن (تایلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن می‌توانند تسکین کوتاه مدت داشته باشند. همه در دوزهای کم و بدون نسخه در دسترس هستند. سایر داروها، از جمله داروهای شل کننده عضلات و داروهای ضد تشنج، سایر جنبه‌های دیگر تنگی نخاع را مانند اسپاسم عضلات و اعصاب آسیب دیده درمان می‌کنند.

تزریق کورتیکواستروئید

پزشک، داروی استروئیدی مانند پردنیزون را به کمر یا گردن شما تزریق می‌کند. استروئیدها باعث کاهش التهاب می‌شوند. با این حال به دلیل عوارض جانبی از آنها کم استفاده می‌شود.

چگونه متخصص فیزیوتراپی می‌تواند به درمان تنگی نخاعی کمر کمک کند؟

هدف کلی متخصص فیزیوتراپی کمک به ادامه مشارکت در فعالیت‌های روزمره و نقش‌های زندگی شماست. متخصص فیزیوتراپی بر اساس یافته‌های ارزیابی و اهداف شخصی شما یک برنامه درمانی را طراحی می‌کند. برنامه درمانی احتمالاً ترکیبی از تمرینات خواهد بود. آنچه متخصص فیزیوتراپی برای درمان در نظر دارد شامل موارد زیر است:

• تمرینات ویژه برای از بین بردن فشار اعصاب برای تسکین درد.
• تمرینات کششی و انعطاف پذیری برای بهبود تحرک در مفاصل و عضلات ستون فقرات و اندام هایتان – بهبود حرکت در مفصل اغلب کلید اصلی تسکین درد است.
• تمرینات تقویت کننده – عضلات قوی تنه از مفاصل نخاعی شما پشتیبانی می‌کنند و عضلات قوی بازو و پا به شما کمک می‌کند تا مقداری از بار مفاصل نخاع را کاهش دهید.
• ورزش هوازی برای افزایش تحمل در فعالیت‌هایی مانند پیاده روی که ممکن است تحت تأثیر تنگی نخاع قرار بگیرند.

به نظر می‌رسد این تمرین‌ها زیاد باشد، اما نگران نباشید: تحقیقات نشان می‌دهد هرچه ورزش بیشتری انجام دهید، سریع‌تر از درد و سایر علائم خلاص می‌شوید. فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است تصمیم بگیرد از ترکیبی از روش‌های درمانی استفاده کند:

• درمان دستی برای بهبود تحرک مفاصل سفت که ممکن است در علائم شما نقش داشته باشد.
• وسیله‌ی خاصی از نوع مهاربند متصل به تردمیل که به کاهش فشار روی اعصاب نخاعی هنگام راه رفتن کمک می‌کند.
• آموزش وضعیت بدن برای کمک به شما در یادگیری تسکین فشار بر روی اعصاب با ایجاد تغییرات ساده در نحوه ایستادن، راه رفتن و نشستن.
• درمان های تسکین درد، مانند یخ یا تحریک الکتریکی، برای دردی که شدید است و با ورزش یا درمان دستی برطرف نمی‌شود.

ممکن است براکت ها، کرست یا واکر به شما کمک کند تا بتوانید به حرکت خود ادامه دهید. بسیاری از بیماران درمان های غیر سنتی را نیز انجام می دهند، از جمله عمل زیبایی بینی و طب سوزنی. باز هم، مطمئن شوید که پزشک شما می داند که آیا شما روشی غیر سنتی را امتحان می کنید.

گزینه‌های جراحی برای تنگی کانال نخاعی کمر

برخی از افراد موارد شدیدی دارند. آنها در راه رفتن یا در مثانه و روده خود مشکلاتی دارند. پزشکان ممکن است جراحی را برای این افراد توصیه کنند. رایج ترین روش جراحی، لامینکتومی است که فضایی بین استخوان‌ها ایجاد می‌کند تا التهاب کاهش یابد. اگر متخصصان ستون فقرات تشخیص دهند که جراحی بهترین نتیجه ممکن را برای شما فراهم می‌کند، آنها تصمیم می‌گیرند که آیا روش‌های سنتی جراحی یا کم تهاجمی ستون فقرات بهترین است. سه نوع عمل جراحی تنگی ستون فقرات شامل موارد زیر است:

• لامینکتومی – این رایج‌ترین مورد است. پزشک استخوان، خار و رباط هایی را که به اعصاب شما فشار می‌آورند خارج می‌کند. او یا یک برش یا چند برش کوچک این کار را انجام می‌دهد.
• همجوشی ستون فقرات – پزشکان گاهی اوقات این روش را با لامینکتومی انجام می‌دهند، به خصوص اگر تنگی نخاعی با بی ثباتی ستون فقرات همراه باشد. این شامل اتصال مهره‌ها به یکدیگر برای کاهش حرکت در ستون فقرات شما است. پزشک ممکن است از پیچ‌های فلزی، میله‌ها یا سایر سخت افزارها برای اتصال مهره ها استفاده کند تا زمانی که استخوان جدیدی بین آنها رشد کند، یا اینکه آنها می‌توانند استخوان را از جای دیگری ببرند تا رشد جدید را تحریک کنند.
• فروامینوتومی – در این روش، جراح بخشی از مهره ها را که در آن ریشه‌های عصب به بقیه بدن شما منشعب می‌شود، باز می‌کند.

جراحی خطرات خاص خود را به همراه دارد. پزشکان با شما در مورد میزان کمک به شما، نحوه بهبودی و جزئیات دقیق‌تر مختص پرونده شما صحبت خواهند کرد.

آیا می‌توان از این آسیب یا شرایط جلوگیری کرد؟ 

تنگی نخاع معمولاً نتیجه طبیعی افزایش سن است. تحقیقات هنوز راهی برای جلوگیری از آن نشان نداده است. با این حال، شما می‌توانید انتخاب‌هایی را انجام دهید که تأثیر این بیماری را در زندگی شما کاهش دهد و حتی پیشرفت آن را آهسته‌تر کند:

• ورزش منظم باعث تقویت عضلات کمر شما می‌شود، مفاصل ستون فقرات را انعطاف پذیر نگه می‌دارد و به حفظ وزن بدن کمک می‌کند. همه این عوامل به کاهش فرسایش وساییدگی ستون فقرات کمک می‌کند.
• استفاده از صندلی‌ها و تشک‌های مناسب و پرهیز از فعالیت‌هایی که می‌تواند منجر به آسیب دیدگی شود – مانند بلند کردن اجسام سنگین به محافظت از کمر کمک می‌کند.

متخصص فیزیوتراپی می‌تواند با تهیه‌ی برنامه تناسب اندام به درمان تنگی نخاع کمک کند. برخی از تمرینات وجود دارد که برای افراد مبتلا به تنگی ستون فقرات بهتر از سایر تمرینات است و فیزیوتراپیست شما می‌تواند در مورد آنچه که باید از آن اجتناب کنید به شما آموزش دهد.

به عنوان مثال، از آنجا که پیاده روی معمولاً از نشستن دردناک‌تر است، دوچرخه سواری می تواند راه بهتری برای انجام فعالیت بدنی منظم باشد. تمرینات تقویت تنه معمولاً باید اصلاح شود تا از حرکاتی مانند خم شدن به عقب که ممکن است فشار بیشتری به اعصاب وارد کند، جلوگیری شود.