فروش ویژه
فهرست مطالب
اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) چیست؟
به طور معمول توانایی‌هایی مانند نشستن، ایستادن، راه رفتن و صحبت در کودکان در سنین مشخص و قابل پیش‌بینی رشد می‌کنند. تأخیر در دستیابی به این توانایی‌ها ممکن است به دلیل مشکل در رشد باشد. اختلال در رشد تعادل (DCD) (اختلال هماهنگی رشدی) یکی از این موارد است.
اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) فقدان تعادل بین اهداف ذهنی و توانایی به کار گیری بدن برای انجام این اهداف است. به عنوان مثال ممکن است به بستن بند کفش خود فکر کنید. در این حالت مغز به درستی دستور بستن بند کفش را به دست و پا ارسال نمیکند. مغز می‌داند که چگونه بند کفش را ببندد اما دستان نمی‌توانند از دستورات مغز پیروی کنند. هنگام دویدن، پریدن، نوشتن، بستن دکمه‌های پیراهن و بسیاری از کارهای دیگر که برای اکثر مردم عادی هستند نیز همین اتفاق رخ می‌دهد.
به طور کلی افراد مبتلا به عدم تعادل از هوش طبیعی برخوردارند. هرچند اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) گاهی «سندرم کودک دست و پا چلفتی» نیز نامیده می‌شود. ممکن است دیگران فکر کنند افراد مبتلا به اختلال تعادلی ناتوان یا دارای ضریب هوشی پایین هستند زیرا نمی‌توانند کارهای ابتدایی را انجام دهند. این وضعیت را می‌توان یک اختلال دوران کودکی در نظر گرفت اما اثرات عدم تعادل تا بزرگسالی ادامه خواهند داشت.
علائم اختلال تعادلی
علائم عدم توانایی تعادل می‌تواند به زودی پس از تولد ظاهر شود. نوزادان ممکن است در یادگیری نحوه مکیدن و بلعیدن شیر مشکل داشته باشند. کودکان نوپا ممکن است در یادگیری غلتیدن، نشستن، سینه خیز رفتن، راه رفتن و صحبت کردن کند باشند.
در زمان ورود به مدرسه علائم این اختلال بیشتر قابل مشاهده است. علائم عدم تعادل ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- راه رفتن متزلزل
- دشواری در پایین آمدن از پله‌ها
- انداختن اشیاء
- برخورد به دیگران
- گیر کردن مکرر پا به وسایل
- مشکل در بستن بند کفش، پوشیدن لباس و سایر فعالیت‌های مربوط به مراقبت از خود
- مشکل در انجام فعالیت‌های مدرسه مانند نوشتن، رنگ آمیزی نقاشی و استفاده از قیچی
افراد مبتلا به اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) ممکن است خجالتی باشند و از شرکت در فعالیت‌های ورزشی یا اجتماعی کناره بگیرند. هرچند فعایت کم بدنی می‌تواند منجر به ضعف عضلات و افزایش وزن شود. حفظ مشارکت اجتماعی و شرایط بدنی مناسب برای غلبه بر چالش‌های اختلال تعادلی ضروری است.
عوامل ایجادکننده اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی)
دلایل اختلال تعادلی به خوبی شناخته نشده‌اند، اما محققان معتقدند که این اختلال ناشی از رشد تاخیری مغز است. افراد مبتلا به عدم تعادل معمولاً هیچ مشکل پزشکی دیگری ندارند که بتواند دلیل بروز این اختلال باشد. در برخی موارد عدم توانایی تعادل می‌تواند با سایر اختلالات مانند اختلال کم توجهی-بیش فعالی یا اختلالات ایجاد کننده ناتوانی‌های فکری همراه باشد. با این حال این شرایط با یکدیگر مرتبط نیستند.
دگرگونی: برابری سلامت
ما به برابری سلامت اعتقاد داریم،فرصتی برابر برای همه جهت داشتن زندگی سالم. ما برای از بین بردن نابرابری‌های سلامتی-بهداشتی و ایجاد جهانی سالم‌تر برای همه تلاش می‌کنیم.
تشخیص اختلال تعادلی
تشخیص اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) دشوار است زیرا ممکن است علائم آن با سایر بیماری‌ها اشتباه گرفته شود. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V) چهار معیار را برای تشخیص اختلال تعادلی ذکر کرده است:
- کودک در رسیدن به مرحله اصلی حرکت تأخیر دارد.
- این اختلال به طور قابل توجهی در فعالیت‌های روزمره زندگی و یا عملکرد تحصیلی تداخل ایجاد می‌کند.
- علائم در اوایل زندگی کودک شروع می‌شوند.
- مشکلات مربوط به مهارت‌های حرکتی با اختلال ذهنی، اختلال بینایی یا اختلالات مغزی بهتر توضیح داده نمی‌شوند.
خوانندگان مبتلا به شرایط مزمن به امکانات ما اعتماد می‌کنند
بنابراین بسیاری از افراد به امکانات بازار پزشکی اعتماد دارند. بازار پزشکی قادر است در مورد شرایط مزمن بیماران در سطح تخصصی مشاوره عملی ارائه دهد.
درمان اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی)
مشکل عدم توانایی تعادل با یک برنامه طولانی مدت شامل آموزش، فیزیوتراپی، کاردرمانی و آموزش مهارت‌های اجتماعی برای کمک به سازگاری بیمار با شرایط موجود درمان می‌شود.
ورزش می‌تواند به شما در ایجاد هماهنگی، تعادل و ارتباط بهتر بین مغز و بدن کمک کند. ورزش‌های فردی مانند شنا یا دوچرخه سواری ممکن است فرصت‌های بهتری را برای ایجاد مهارت‌های حرکتی نسبت به ورزش‌های گروهی فراهم کنند. در صورت ابتلا به اختلال تعادلی ورزش روزانه برای ایجاد هماهنگی بین بدن و مغز و کاهش خطر چاقی ضروری است.
کاردرمانی می‌تواند به شما در تسلط بر فعالیت‌های روزمره کمک کند. متخصصین کاردرمانی از فنون زیادی برای کمک به افراد در انجام کارهای دشوار آگاه هستند. همچنین کاردرمانگر می‌تواند با همکاری مسئولین مدرسه تغییراتی مانند استفاده از رایانه به جای نوشتن با دست را که به شما در موفقیت در مدرسه کمک می‌کنند، شناسایی کنند.
چه انتظاراتی را باید در طولانی مدت داشته باشید؟
متأسفانه کودکان مبتلا به اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) به طور کلی علائمی را در بزرگسالی تجربه خواهند کرد. آموزش و یادگیری صحیح مهارت‌های حرکتی می‌تواند به بیمار در داشتن زندگی عادی و پرتحرک کمک کند. وضعیت شما در آینده بستگی به میزان سازگاری با این اختلال و غلبه بر محدودیت‌های آن دارد.
سؤالات متداول:
چگونه می‌توانم به فرزندم که دچار عدم تعادل است کمک کنم؟
آموزش فعالیت‌هایی که از نظر کودک دشوار است مانند تقسیم حرکات دشوار به بخش‌های کوچکتر و تمرین منظم آن‌ها.
برای سهولت در انجام کارها از روش‌های سازگار با این شرایط استفاده کنید. به عنوان مثال می‌توانید از گیره‌های خاص روی خودکارها و مدادها برای راحتی در گرفتن آن‌ها توسط دست استفاده کنید.
علائم عدم تعادل چیست؟
علائم اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- راه رفتن متزلزل
- دشواری در پایین آمدن از پله‌ها
- انداختن اشیاء
- برخورد به دیگران
- گیر کردن مکرر پا به وسایل
- مشکل در بستن بند کفش، پوشیدن لباس و سایر فعالیت‌های مربوط به مراقبت از خود
- مشکل در انجام فعالیت‌های مدرسه مانند نوشتن، رنگ آمیزی نقاشی و استفاده از قیچی
آیا اختلال تعادلی قابل درمان است؟
اختلال در رشد تعادل (DCD) (اختلال هماهنگی رشدی) قابل درمان نیست اما روش‌هایی وجود دارند که به کودک در مدیریت مشکلات مربوط کمک می‌کنند. علائم اختلال تعادلی در تعداد کمی از کودکان (معمولاً آن دسته که علائم خفیفی دارند) در نهایت ممکن است از بین بروند.
آیا اختلال در رشد تعادل (اختلال هماهنگی رشدی) از بین خواهد رفت؟
اختلال تعادلی در کودکان از بین نمی‌رود. زمانی اعتقاد بر این بود که کودکان مبتلا به عدم تعادل در نهایت از این شرایط رها می‌شوند. هرچند مطالعات طولانی مدت نشان داده‌اند که کودکان مبتلا به عدم توانایی تعادل مشکلات حرکتی را اغلب تا زمان بلوغ و بزرگسالی تجربه خواهند کرد.